Monsterland

Και ξαφνικά οι τυφλοί είδαν και οι κουφοί άκουσαν. Κοιτώντας προς τον ουρανό , ο αξιότιμος κύριος υπουργός , είδε το φως το αληθινό!
Για όλα , λοιπόν , φταίνε οι σύνδεσμοι. Ακόμη μια φορά... Ναι , οι σύνδεσμοι που με τον προηγούμενο νόμο καταργήθηκαν-ακόμη γελάνε όσοι έχουν νομική γνώση πρωτοετούς φοιτητή Νομικής-τώρα λέει , θα αναστείλουν τη λειτουργία τους!

 Εδώ και καιρό γινόμαστε μάρτυρες ενός κωμικοτραγικού σήριαλ με θέμα τις αδειοδοτήσεις που δόθηκαν/δε δόθηκαν στις ΠΑΕ της χώρας. Ποτέ δε μας άρεσε να πολυασχολούμαστε με τέτοια ζητήματα, αλλά όντας επί 30 χρόνια η αιχμή του δόρατος του οπαδικού κινήματος αλλά και γενικά του λαού της ΑΕΛ, οφείλαμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα μιας και η επικαιρότητα αυτή αφορά και την ομάδα μας αλλά και γιατί η βλακεία ορισμένων χτυπάει κόκκινο με χαρακτηριστική άνεση, δημιουργώντας λάθος εντυπώσεις. 

   Το παρόν κείμενο δίνει απαντήσεις σε ερωτήσεις που προέκυψαν από ανθρώπους που μόνιμα έχουν ερωτήσεις, απορίες, μόνιμη όρεξη για κριτική εκ των υστέρων και μένουν άφωνοι  στις εξελίξεις, βουβοί όταν δεν έχουν να κατηγορήσουν κάποιον και αμέτοχοι στα σταυροδρόμια που βρίσκουν μπροστά τους… σφυρίζουν ανέμελα μέχρι κάποιος να πάρει θέση, να κινήσει τις εξελίξεις, να δράσει ώστε μετά να υπάρξει εκ των υστέρων κριτική… έτσι κυλάει ο καιρός, πίνεται πιο εύκολα ο καφές, τραβιέται πιο εύκολα το τσίπουρο, βρίσκει περιεχόμενο το post, το sms, η δημόσια τηλεφωνική τοποθέτηση στο κανάλι και στο ραδιόφωνο…

Tην Κυριακή θα κάνουμε την καλύτερη κερκίδα που κάναμε ποτέ...

...για την ΑΕΛ που έχουμε δυστυχώς μόνο στο μυαλό μας ως ανάμνηση και όνειρο μαζί.

...γιατί πιστεύουμε ακόμα, πως εμείς θα ξανασπάσουμε το κατεστημένο. 

...για να πέσουμε με το κεφάλι ψηλά και να δείξουμε ότι το μόνο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι το ΠΩΣ θα ξανασηκωθούμε.

...γιατί ρεαλιστές δεν θα καταντήσουμε ποτέ.

Και ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν το ελληνικό ποδόσφαιρο… Το σίχαμα, τη ξεφτίλα, την ντροπή, την αηδία… Ολόκληρος μηχανισμός κινήθηκε από την στιγμή που έληξε το ντέρμπι σαν κάποιος από τους δύο δυνάστες του ελληνικού ποδοσφαίρου να τσαλάκωσε τον άτυπο άγραφο νόμο των απατεώνων. Και είχαμε στο πιάτο τα δύο άκρα να οργιάζουν μαρτυρώντας πως τελικά μας αξίζουν όλα αυτά που παθαίνουμε σαν φίλαθλοι και οπαδοί…

Άλλο ένα απίθανο «επίτευγμα» της φετινής ΑΕΛ είναι ο χώρος που έδωσε στους ανύπαρκτους γείτονες να εκδηλώσουν όλο τους το κόμπλεξ απέναντι στην αναμφισβήτητη ιστορία της, τα άξια τρόπαιά της και το αδιαπραγμάτευτο οπαδικό της μέγεθος.

Πάντα είναι πολύ δύσκολο σε μια απροσδόκητα άσχημη εξέλιξη σαν αυτή που ζούμε τον τελευταίο μήνα να ξέρεις πως οι αποφάσεις σου θα έχουν το αποτέλεσμα που περιμένεις. Και πάντα σε τέτοιες καταστάσεις η μιζέρια φέρνει συγκρούσεις. Άλλωστε όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσεις κάποιοι θα βρεθούν να σε σημαδεύουν με τα βέλη.

Ακόμα και για κάποιον που βλέπει το ποδόσφαιρο εντελώς επαγγελματικά, είναι ανεξήγητη η θέση της ΑΕΛ στο βαθμολογικό πίνακα. Τα ξεχωριστά ήθη του ποδοσφαιρικού της τμήματος κι η συνειδητή προσπάθεια για τη δημιουργία μιας αθλητικής οικογένειας – γεγονός που συχνά σχολιάζεται και κρίνεται έντονα όχι μόνο από τους οπαδούς αλλά και τους φιλάθλους της ομάδας – έχουν διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις με χαμηλούς τόνους. Σε αυτή την ιδιαίτερη συγκυρία και με τη συνέχεια ενός πολύ δύσκολου προγράμματος, μετά από όσα προηγήθηκαν, το μπαλάκι πέφτει στους ποδοσφαιριστές. Έχοντας δεδομένη την αμέριστη στήριξη από μέρους μας με όλη τη δύναμη της φωνής μας για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες, καλούνται οι ίδιοι να αποδείξουν έμπρακτα πως άξιζαν, αξίζουν και θα αξίζουν τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό που απολαμβάνουν στην ΑΕΛ με τη συμμετοχή και την «ανοχή» όλων των πλευρών. Με όσες ελλείψεις και ιδιαιτερότητες κι αν παραταχθούμε απέναντι στον αντίπαλο οφείλουν τουλάχιστον να ξεχρεώσουν απέναντί μας την απογοήτευση του τελευταίου αγώνα στο Αλκαζάρ και να ξυπνήσουν το πνεύμα του νικητή…



 

Η σύνδεση μας με άψυχα πράγματα στη διάρκεια της ζωής δίνει με τόση δύναμη τελικά ψυχή και πνοή σε αυτά… Ιδιαίτερα τα γήπεδα αποτελούν για τους οπαδούς ένα ιδιότροπό χαρμάνι σπιτιού και ναού: μέσα σε αυτά γεμίζουν με θαύματα και οράματα τη στεγνή τους πραγματικότητα ή άλλες, δυσάρεστες φορές αδειάζουν με σκληρές προσγειώσεις ακόμα περισσότερο και η καθημερινότητα γίνεται ακόμα πιο τραχιά…

Η ανατροπή μιας ακόμα διαγραφόμενης ήττας στο Βόλο και η πρόκριση απέναντι στον Εθνικό για το θεσμό του Κυπέλλου ( μετά από δύο συνεχόμενα χρόνια πρόωρων αποκλεισμών) ικανοποίησαν σαν αποτελέσματα, δεν αρκούν όμως και δεν πρέπει να μας καθησυχάσουν. Τα αγωνιστικά προβλήματα της ΑΕΛ είναι ακόμα μεγάλα και φανερά, οι ταχύτητές της συνεχίζουν να είναι μέτριες, τα ατού της είναι μακριά από τον καλό τους εαυτό και το εύκολο σκοράρισμα απουσιάζει.