Ιστορίες Βυσσινί Τρέλας

Ένα μεγάλο δυσάρεστο ταξίδι ξεκίνησε από την πόλη μας στις 2:45 τα ξημερώματα του Σαββάτου για τους δύο αντιπροσώπους του συνδέσμου μας και τους δύο εκπροσώπους της διοίκησης της ΠΑΕ ΑΕΛ. Ακριβώς τρεις ώρες αργότερα βρισκόμασταν στο ‘Ελ. Βενιζέλος’. Στις 7:30 το πρωί του Σαββάτου το αεροπλάνο της ισπανικής ‘Iberia’ υψώθηκε στον πεντακάθαρο αττικό ουρανό. Τρεις ώρες αργότερα το αεροπλάνο προσγειώνεται στη Μαδρίτη μετά από μια ήσυχη πτήση. Μετά από αναμονή τρεισήμισι ωρών, το αεροπλάνο της  ‘Iberia’ υψώνεται αυτή τη φορά πάνω από τη Μαδρίτη για να διασχίσει τον ωκεανό. Δώδεκα ώρες αργότερα άρχισε η κάθοδος για το αχανές «Μέξικο Σίτι».

Βρισκόμαστε στον Φεβρουάριο του 1999,αμέσως μετά το άδοξο τέλος στο σήριαλ Ψαρογιώργου. Ο δύσκολος Ιανουάριος έχει ήδη περάσει στην ιστορία με την απώλεια του Πολωνού Κάσπερτσακ από το έμψυχο δυναμικό της ΑΕΛ, και τα γνωστά ιδιοκτησιακά προβλήματα συνεχίζουν να βασανίζουν την ομάδα μας. Στις 7 του μηνός στα πλαίσια της 19ης αγωνιστικής η ΑΕΛ γνωρίζει μια αδιάφορη ήττα με 2-0 στην Καρδίτσα, και την επόμενη αγωνιστική κερδίζει τις Σέρρες με 2-1 στο Αλκαζάρ. Ακολουθούν δύο συνεχόμενες εκτός έδρας ήττες, στις 21-2 από την Καλαμαριά με 3-1 και στις 28-2 από τη Δόξα Βύρωνα με 2-1. Φτάνουμε έτσι στον Μάρτιο του 1999 που έμελλε να φιλοξενήσει την πιο μαύρη, εξευτελιστική σελίδα στην αγωνιστική ιστορία της ομάδας. Μια έντονη φημολογία για την εγκυρότητα του τοπικού ντέρμπι με τα  Τρίκαλα έχει απλωθεί στην πόλη. Ίσως ο  χαρακτηρισμός ‘τοπικό ντέρμπι’ να διαβάζεται παράξενα σήμερα, όμως για την ξεπεσμένη ΑΕΛ του 1999 μια νίκη απέναντι στα Τρίκαλα που έκαναν πρωταθλητισμό ( και τελικά ανέβηκαν στην Α’Εθνική) ήταν μια σημαντική και απαραίτητη ένεση γοήτρου.

   Στις 29 Σεπτεμβρίου 1997 η ΑΕΛ,στα πλαίσια της 3ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος Β Εθνικής, αντιμετώπισε την Δόξα Βύρωνα στο Αλκαζάρ και οι βυσσινί του Κάζιμιρ Κμίετσικ επιβλήθηκαν με 1-0.Μετα το τέλος του αγώνα λιθοβολήθηκε το πούλμαν της αποστολής της Δόξας Βύρωνα και τραυματίστηκε σοβαρά ένας 17χρονος συνοδός της φιλοξενούμενης ομάδας.Το συγκεκριμένο περιστατικό αποτέλεσε την αφετηρία ενός έντονου προβληματισμού της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λάρισας.

   Το χειμωνιάτικο τέλος του 1998 ήταν για την ΑΕΛ, που βρισκόταν υπό το καθεστώς Παπανικολάου, άλλη μια επανάληψη περασμένων σεναρίων. Μετά από ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα γεμάτο υποσχέσεις για τον πολυπόθητο στόχο της ανόδου, η συνήθης πια οικονομική ανεπάρκεια άρχισε να γεννά προβλήματα που γρήγορα μεταφέρθηκαν στους αγωνιστικούς χώρους. Η ΑΕΛ  γεύτηκε την τελευταία της νίκη στις 22 Νοεμβρίου στο Αλκαζάρ με 2-0 σε βάρος του Αγίου Νικολάου, μια βροχερή Κυριακή που οι ουρανοί άνοιξαν και ξέχασαν να κλείσουν.

Το GPS που είχαμε στα βανάκια δε μπορούσε να βρει το γήπεδο DSB της Αλκμάαρ , όμως αυτό λίγη σημασία είχε , αφού από τον περιφερειακό δρόμο εύκολα μπορούσε να διακρίνει κανείς το φωτισμένο γήπεδο-στολίδι της μικρής αυτής επαρχιακής πόλης .

Το κρύο σκοτεινό απόγευμα της Δευτέρας 26 Νοεμβρίου τα καπνογόνα άναψαν στην πολυσύχναστη Ανθίμου Γαζή μπροστά από το παρκαρισμένο λεωφορείο. Τα συνθήματα σκόρπισαν την είδηση της αναχώρησης για την Ολλανδία σε βιαστικούς περαστικούς κι άλλο ένα τρελό ταξίδι ξεκίνησε.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας, γύρω στις τρεις άρχισαν να αφήνονται οι πρώτοι σάκοι στην πλατεία της Νομαρχίας. Τα πανό, τα πλακάτ, το τύμπανο και τα κιβώτια με τα νερά ακολούθησαν. Το λεωφορείο εμφανίστηκε γύρω στις 3:30 και τα πράγματα φορτώθηκαν γρήγορα σπρωγμένα από την ανυπομονησία για το μεγάλο ταξίδι.

Αρχές Νοεμβρίου 1999 η ΑΕΛ πορεύεται υπό το καθεστώς Μπατατούδη. Η αναγκαστική λύση της παρουσίας του πριν την ολική καθίζηση της ομάδας έχει μπερδέψει τον κόσμο που από τη μια αρρωσταίνει στη σκέψη της κοινής ιδιοκτησίας με τον ΠΑΟΚ, και από την άλλη ονειρεύεται την επιστροφή στην κατηγορία των μεγάλων.

Να προσπαθήσει κάποιος να περιγράψει την κατάσταση που επικρατούσε στην ΑΕΛ τον Αύγουστο του 2002 σε όλους αυτούς που δεν ήταν κοντά στα γεγονότα ,είναι απίστευτα δύσκολο. Η ομάδα έκανε μια τυπική προετοιμασία στο καμίνι της Λάρισας μ’ ένα ξεγυμνωμένο ρόστερ ενώ ταυτόχρονα πέρασε σε ένα δικαστικό θρίλερ προσπαθώντας να ενταχθεί στον περιβόητο νόμο Βενιζέλου καθώς το εφετείο Λάρισας απέρριψε την αρχική αίτηση της ΠΑΕ ΑΕΛ.

Είναι Σεπτέμβριος του 1998. Ο τότε ιδιοκτήτης της ομάδας Νίκος Παπανικολάου έχει πετύχει να ανατρέψει προσωρινά το εις βάρος του κλίμα και η ομάδα έχει θεωρητικά ενισχυθεί σημαντικά στην προσπάθεια της να κάνει ξανά πρωταθλητισμό καθώς ήδη διανύει την Τρίτη χρονιά της στην δεύτερη κατηγορία.